မိမိကိုယ္ကို သံုးသပ္ပါ

“မိမိကိုယ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ပါ” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးကို ေရးၿပီးေတာ့ ဆက္ေျပာစရာေလးေတြ ရွိေနေသးတဲ့ အတြက္ ဒီေဆာင္းပါးကို ဆက္ေရးလိုက္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္မယ္ ဆိုရင္ မိမိကိုယ္ကို သံုးသပ္ဖို႔ လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကို သံုးသပ္ႏုိင္မွသာလွ်င္ ဘဝေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို လိုသလို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဆိုလိုတာက ကိုယ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ စသည္ေတြကို အမွန္တိုင္း ျမင္ေအာင္ သံုးသပ္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ အားသားခ်က္ေတြကို  အမွန္အတိုင္းျမင္ မွာသာ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္ၿပီး၊ အားသားခ်က္ေတြကို အသံုးခ်ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းေပၚကို အေရာက္သြား ႏိုင္ၾကမွာပါ။

ကိုယ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ အားသားခ်က္ေတြကို လုပ္ငန္းခြင္အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ ေမးေလ့ရွိပါတယ္။ စာေရးသူ လွည္းတန္းမွာ စကၤာပူကို အလုပ္သြားလုပ္ၾကမယ့္ English for Employment Communication သင္တန္းပို႔ခ်စဥ္က သင္တန္းသား/သူေတြကို What is your strength and weakness? ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ခဏခဏ ေမးဖူးပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရေရရာရာ ခ်က္က် လက္က် ေျဖဆိုႏိုင္တဲ့ သင္တန္းသား/သူ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ နည္းပါးလွပါတယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္က ဘာလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ စာေရးသူရဲ႕ အားနည္းခ်က္က ေဒါသႀကီးတာပါ၊ ေဒါသအင္မတန္ ႀကီးပါတယ္၊ တစ္ခုခုဆုိရင္ အနားမွာရွိတဲ့ပစၥည္းေတြကို ဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့ အထိ ေဒါသႀကီးပါတယ္။ ဒါဟာ လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိခိုက္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအားနည္းခ်က္ကို ျပင္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္၊ အခုလံုးဝ ေပ်ာက္သြားၿပီလား ဆိုရင္ေတာ့ လံုးဝေတာ့ မေပ်ာက္ေသးပါ၊ ဒါေပမယ့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေျပာင္းသြားတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး တျဖည္ျဖည္းျခင္း ျပဳျပင္ယူရတာပါ။ စာေရးသူရဲ႕ အားသာခ်က္က အလုပ္တစ္ခုကို ေသေသသပ္သပ္ လုပ္တတ္တာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဆက္ဆံရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒီအားသာခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်ႏိုင္တဲ့အတြက္လည္း အက်ိဳးေက်းဇူးေတြရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝမွာေအာင္ျမင္ခ်င္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္သလို၊ အားသာခ်က္ေတြကို အေကာင္းဆံုးခ်ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ (Bad Habit)၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ (Good Habit) ေတြကိုလည္း ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ဖို လိုပါတယ္။ အဲဒီလိုကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါ အရွိကို အရွိအတိုင္း၊ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔၊ သံုးသပ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ လူေတြက သဘာဝက ကိုယ့္မွာ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ရွိရင္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တတ္ၾကတယ္၊ သိျပန္ေတာ့လည္း ျပင္ဖို႔မႀကိဳးစားဘဲ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြ ေပးတတ္ၾကတယ္။ ဥပမာ - စာေရးသူဆုိရင္ ကြမ္းစားတယ္၊ ကြမ္းစားတာမေကာင္းမွန္းသိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဆင္ေျချပန္ေပးတယ္၊ ကိုယ္မွ စားတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဆရာႀကီးသင္ခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းလည္း ကြမ္းစားတာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ကြမ္းဆိုတာ ျမန္မာ့႐ိုးရာ ေရွးတုန္းကဆိုရင္ အိမ္ကို ဧည့္သည္လာရင္ ကြမ္းအစ္ႀကီးနဲ႔ ဧည့္ခံၾကတာ စသည္ျဖင့္ ႀကံဖန္ၿပီးေတာ့ ဆင္ေျခေတြ ေပးတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိတတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခုက ဘယ္သူမွမသိပါဘူး ဆုိၿပီးေတာ့ လုပ္တတ္ ၾကတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္တဲ့ကိစၥဟာ မေကာင္းဘူူးဆိုရင္ ဘယ္သူမွမသိလည္း ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ သိပါတယ္။ သူတစ္ပါးက ကိုယ့္ကို အထင္ႀကီးေလးစားဖို႔ထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးေလးစား ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ။ လူေတြမွာဆိုက္ေရာက္ႏုိင္တဲ့ ေဘးႏွစ္ခု ရွိပါတယ္၊ အဲဒါက အတၱာႏုဝါဒေဘး နဲ႔ ပရာႏုဝါဒေဘး ပါ။ အတၱာႏုဝါဒ ဆိုတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿပီးစြပ္စြဲတာ ကဲ့ရဲ႕တာ၊ ပရာႏုဝါဒေဘး ဆိုတာက သူမ်ားက ကိုယ့္ကို စြပ္စြဲတာ၊ ကဲ့ရဲ႕တာ ကိုေျပာတာပါ။ ပရာႏုဝါဒေဘးက ေတာ့ အတိတ္ကံ ပါလာရင္ ဘယ္သူမွ မလြတ္ပါဘူး၊ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ကိုယ္တိုင္ သူမ်ားက စြပ္စြဲတာကို ခံခဲ့ရေသးတာပဲ။ အေရးႀကီးတာက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၿပီး အျပစ္တင္ရမယ့္ စြပ္စြဲရမယ့္ ကဲ့ရဲ႕ရမယ့္ ကိစၥမ်ိဳး ေတြနဲ႔ ေရွာင္လြဲႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးေလးစားႏုိင္ဖို႔ အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္မလိမ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။

ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြကိုလည္း သိဖို႔လိုပါတယ္၊ ဒါမွ အဲဒီေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကို ဘဝေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ဘယ္လို အသံုးခ်ႏိုင္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားႏုိင္ၾကမွာပါ။ အက်င့္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ျဖစ္ေစ ေမြးျမဴလို႔ တည္ေဆာက္လို႔ ရပါတယ္။ ဥပမာ - ညေနေစာင္းတုိင္း လက္ဘက္ရည္ဆုိင္သြားတယ္ဆိုရင္ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ အက်င့္မျဖစ္ေပမယ့္ လနဲ႔ခ်ီၿပီးၾကာလာရင္ေတာ့ အက်င့္ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း စာဖတ္တယ္ ဆိုရင္လည္း ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာတဲ့အခါ စာဖတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ ရလာပါလိမ့္မယ္။ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ အဆိုအရ အလုပ္တစ္ခုကို ၂၇-ရက္ဆက္တိုက္ စြဲၿပီးလုပ္ရင္ အက်င့္ျဖစ္လာတယ္ လို႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္ ထိုင္တာကေတာ့ ၂၇-ရက္မလိုဘဲ ၂-ရက္/ ၃-ရက္ဆိုရင္ အက်င့္ျဖစ္တယ္ တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္တာကေတာ့ တစ္လေလာက္ဖတ္လဲ အက်င့္မျဖစ္ဖူး လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သင္တန္းသား/ သူေတြက ေနာက္တယ္။ အဲဒါက တကယ္ေတာ့ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း အဆက္မျပတ္မလုပ္ျဖစ္လို႔ပါ၊ တကယ္လုပ္ၾကည့္ရင္ အက်င့္ျဖစ္လာတာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ခ်င္သူေတြ အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမွန္အတို္င္း ျမင္ေအာင္ သံုးသပ္ၾကည့္ပါ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ စတာေတြကို ျပင္ဆင္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ အားသာခ်က္၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြကို အေကာင္းဆံုးအသံုးခ်ကာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးေလးစား ႏုိင္တဲ့၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း အထင္ႀကီးေလးစားေလာက္တဲ့ ေအာင္ျမင္သူေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ လို႔ အႀကံျပဳ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္ …. ။

“If you don’t take time to program yourself or your life, life will program you.”

“ရတဲ့အသိကို လက္ေတြ႔ အသံုးခ်ႏုိင္ပါေစ … ”

ေအာင္ကိုဦး(UMK)
Be The Best !

ျမန္မာစာအုပ္ဆိုင္ Fagebook Page ကို{ ဒီမွာ } သြားျပီး Like ႏွိပ္လိုက္ပါ


ျမန္မာစာအုပ္ဆိုင္ Group ကို{ ဒီမွာ } သြားျပီး Join ႏွိပ္လိုက္ပါ


ျမန္မာစာအုပ္ဆိုင္ မွ တင္သမွ်ကို { ဒီမွာ } သြားဖတ္လိုက္လိုက္ပါ

<<< စာေပခ်စ္သူ ပရိတ္မ်ား အားလံုး မဂၤလာပါ..

ျမန္မာစာအုပ္ဆိုင္ မွ တင္ဆက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကို မည္သူမဆို

လြတ္လပ္စြာျပန္လည္မွ်ေဝႏိုင္ပါတယ္....

အခု လို အားေပးတ့ဲအတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ >>>

http://www.mmbookstore.net/