 |
| ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ တပည့္မ်ားက ကိုယ္ရံေတာ္အျဖစ္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လက္မခံခဲ့ |
ဦးသန္း၏ ကိုယ္ေတြ႕သိခဲ့ရသမွ် ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးစာအုပ္ပါ ေဖာ္ျပခ်က္အရ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အနာဂတ္တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္လက္်ာအား တပ္မေတာ္မွ အျပတ္ေမာင္းထုတ္ရန္ မိတၳီလာ၌ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား ဦးစီး၍ ဟန္ျပဆႏၵျပပြဲတခု ဖန္တီးခဲ့ေၾကာင္း၊ ယင္းဆႏၵျပပြဲကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗိုလ္လက္်ာကို ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း တိုင္းမွဴးအျဖစ္ ၂ ပတ္သာ ထား၍ ၄င္းေနရာတြင္ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားအလိုက် ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ကို တိုင္းမွဴးခန္႕ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။
|
အဆိုပါ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴး ဆိုရွယ္လစ္ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္သည္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀ ရက္ ၀န္းက်င္တြင္ မိတၳီလာကို ေကအင္ဒီအိုသိမ္းစဥ္ အဖမ္းခံသြားခဲ့ရကာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္တြင္မွ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဦးေဆာင္၍ ၾကည္းတပ္ ေလတပ္ ပူးေပါင္းစစ္ဆင္ေရးႏွင့္ ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ အရပ္သားေပ်ာက္က်ားတပ္ဖြဲ႕မ်ားက ခက္ခက္ခဲခဲ ကယ္တင္ခဲ့ရေၾကာင္း မွတ္တမ္းမ်ားအရ သိရပါသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ တိုင္းမွဴးအဆင့္ရွိသူ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသည္ ကရင္သူပုန္မ်ားလက္တြင္း ၂ ႏွစ္ခြဲခန္႕ စစ္သံု႕ပန္းျဖစ္ခဲ့ရၿပီး ျပန္လြတ္လာေသာအခါတြင္လည္း ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္အဆင့္သုိ႕ပင္ ရာထူးတိုးျမွင့္ခံရသည္မွာ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား အားကိုးေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေၾကာင့္ မွတပါး အျခားမျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္သည္ ၂ ရက္ေက်ာ္သာ တိုင္းမွဴးျဖစ္ရၿပီး ကရင္သူပုန္လက္ထဲ၂ ႏွစ္ခြဲခန္႕ စစ္သံု႕ပန္းဘ၀ ေရာက္ရွိခဲ့ရျခင္းသည္ ဗိုလ္လက္်ာအား ၂ ပတ္ခန္႔သာ တိုင္းမွဴးဘ၀ခံေအာင္ ဆိုရွယ္လစ္ဆရာႀကီးမ်ား၏ ဥာဏ္လွည့္စားမႈအေပၚ ကံဇာတ္ဆရာက မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ႀကိဳးဆြဲကျပမႈျဖင့္ ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းစစ္သမိုင္းတြင္ သင္ခန္းစာယူသင့္သည့္ ဇာတ္ကြက္ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား မည္မွ်ဥာဏ္မ်ားေသာ္လည္း ကံဇာတ္ကြက္ဆရာ အလိုက် ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား ၄-၄-၆၀ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကံကုန္၍ ဇာတ္သိမ္းသြားပံုမွာလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းစဥ္ အလွည့္အေျပာင္းတြင္ မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းလွပါ၏။
ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္အား ၄င္း၏ေသေဘာ္ေသဘက္ ရဲေဘာ္အရင္းအျခာ ရန္ကုန္ဘေဆြက အရပ္သားေပ်ာက္က်ားတပ္ဖြဲ႕ျဖင့္ တပ္မေတာ္ၾကည္းႏွင့္ ေလ ေပါင္းစပ္ထိုးစစ္တြင္ ထူးထူးျခားျခား ပါ၀င္ကယ္တင္ခဲ့ေၾကာင္း ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၏ (အတၳဳပၸတၱိစာ-၁၄၈-၁၄၉) တြင္ ေလ့လာဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။ ရန္ကုန္ဘေဆြေရးေသာ “ခ်ီေလေသာ္လည္း” ႏွင့္ “တိုက္ယူရတဲ့ မ်က္ရည္တေပါက္” စာအုပ္မ်ားသည္လည္း ရန္ကုန္ဘေဆြႏွင့္ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔၏ ဆက္စပ္မႈကို သိရွိႏိုင္ေသာ အေထာက္အထားမ်ားျဖစ္၍ တပ္မေတာ္သမိုင္း စာအုပ္က်မ္းကိုးစာရင္းတြင္လည္း ရန္ကုန္ဘေဆြ၊ ဦးျမလိႈင္၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႕ေရးေသာ အဆိုပါစာအုပ္မ်ား ပါ၀င္သည္ကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။
ေကအင္ဒီအို လက္တြင္း ၂ ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ စစ္သံု႕ပန္းဘ၀ ေနခဲ့ရေသာ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၏ အျဖစ္ကို ယူႀကံဳးမရ ခံစားရသည့္ ဆိုရွယ္လစ္အုပ္စုသည္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ထဲမွ စစ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ သံုးမရေသာ ဗိုလ္ေန၀င္း၊ မိမိတို႕ ဆိုရွယ္လစ္ဂုိဏ္း၀င္ျဖစ္ေအာင္ စည္းရံုးမရေသာ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာတို႕ကို အားမကိုးေတာ့ဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ စစ္တကၠသိုလ္ထူေထာင္၍ စိတ္တိုင္းက် စစ္ဗိုလ္မ်ားေမြးထုတ္ရန္ ၁၀-၁၁-၅၂ တြင္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက သဘာပတိျပဳလုပ္၍ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္ထြန္းအံုႏွင့္ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေသာင္းၾကည္၊ ဗိုလ္ေအာင္စိုး၊ ဗိုလ္ဘသန္း၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ေလးတို႔ ပါ၀င္ေသာ အစည္းအေ၀းမွ စစ္တကၠသိုလ္ ေရးဆြဲေရးတာ၀န္ကို စစ္သံု႕ပန္းျဖစ္ခဲ့သူ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္အား ဦးေဆာင္ရန္ တာ၀န္ေပးခဲ့ပါသည္။
ထို႕ေနာက္ စစ္တကၠသိုလ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးအဖြဲ႕ကို ၁၉၅၃ ေမလတြင္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး ဆိုရွယ္လစ္ဦးဗေဆြက တရား၀င္ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့ပါသည္။ စစ္တကၠသိုလ္ဖြဲ႕စည္းေရး အထူးေကာ္မတီကို ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္အား ဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းေစခဲ့ပါသည္။ ဤသို႕ျဖင့္စစ္တကၠသိုလ္ကို ပထမဆံုး မ်ိဳးေစ့ခ်ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ေသာ အဆိုပါဦးေဆာင္ေကာ္မတီ၏ ေခါင္းေဆာင္မွာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါစစ္တကၠသိုလ္မွ ေနာင္တြင္ ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေမာင္ေအး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ဘစေသာ အနာဂတ္စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဦးစြာပထမ ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ႏိုင္ပါသည္။ စစ္တကၠသိုလ္ ပထမဆံုးေက်ာင္းအုပ္ တာ၀န္ယူရေသာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေက်ာ္စိုးမွာ ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းသား အမာခံတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၏ စာအုပ္တြင္ေဖာ္ျပပါရွိသကဲ့သို႕ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အဦး အား ၇-၇-၆၂ ညအခ်ိန္ ဗံုးခြဲဖ်က္ဆီးမႈတြင္ ေျဖရွင္းရန္ အဓိက တာ၀န္ရွိသူမ်ားထဲမွ တဦးလည္း ျဖစ္ပါသည္။
အထက္ပါ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ မွတ္တိုင္မ်ားကိုၾကည့္ရႈ႕လွ်င္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီသည္ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံုပါတီဘ၀မွစ၍ လက္နက္ကိုင္တပ္ကို ထာ၀စဥ္လက္ဦးမႈရွိရွိ ရယူႏိုင္ေရးဦးတည္ခ်က္ကို အၿမဲမျပတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကဲ့သို႕ေဆာင္ရြက္ရန္ ဥပေဒအတြင္း၊ ဥပေဒပ နည္းေပါင္းစံုက်င့္သံုးရန္ ၀န္မေလးဘဲ ဥပေဒပ လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ရန္ကုန္ဘေဆြက ဦးေဆာင္လုပ္ေဆာင္ရန္ တာ၀န္ယူထားပံု ရပါသည္။
ဦးေစာကို ဟန္ျပလုပ္ႀကံမႈတြင္ ရန္ကုန္ဘေဆြ က်ဴးလြန္ခဲ့သလို ေနာင္တြင္ ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲ ျဖစ္လာႏိုင္ေသာ ဦးႏူအား ရန္ကုန္ဘေဆြကပင္ လုပ္ႀကံရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ပံုကို သခင္သန္းထြန္းကိုယ္တိုင္ ပဲခူးရိုးမ ဘ၀ဟစ္တိုင္လႈပ္ရွားမႈမိန္႕ခြန္းတြင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကား ထားေၾကာင္း ေဆာင္းပါးရွင္ကိုစိုးျမင့္သိန္းက ၁၃-၃-၂၀၁၄ ထုတ္ ရန္ကုန္တိုင္းမ္ဂ်ာနယ္တြင္ ထုတ္ေဖာ္ေရးသား ထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ ကယ္တင္ေရး တပ္မေတာ္ၾကည္းႏွင့္ ေလထိုးစစ္တြင္ ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ ဥပေဒျပင္ပဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ အရပ္သားေပ်ာက္ၾကားတပ္ဖြဲ႕မ်ား သံုးခဲ့သည္ကိုလည္း ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၏ စာအုပ္တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ရန္ကုန္ဘေဆြတို႕သည္ တြဲဖက္၍ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ျမန္မာျပည္မ၀င္ခင္ကပင္ အဂၤလိပ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဥပေဒႏွင့္ဆန္႕က်င္ေသာ လုပ္ႀကံမႈမ်ားကို ပညာသားပါပါ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားရွိခဲ့၍ ဗိုလ္စက္ေရာင္က ဆိုရွယ္လစ္ေတြမဟုတ္တာလုပ္မွန္း ငါတို႕သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႕က ေပၚေအာင္မေဖာ္တတ္ဘူးဟု ေျပာခဲ့သည္။ ဥပေဒပညာရွင္ေဒါက္တာဘေမာ္သည္ ႏိုင္ငံ၏ အဓိပတိ ရာထူးရထားသူျဖစ္ပါလ်က္ မိိမိအားလုပ္ႀကံသူမ်ားကို တိတိက်က် မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာမည့္ဦးႏုသည္ မိမိအား ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းသား ရန္ကုန္ဘေဆြတို႕အုပ္စု လုပ္ႀကံရန္ႀကိဳးစားမႈေနာက္ကြယ္မွ အစစ္အမွန္တရားခံကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ထို႔အတူ ေရွ႕ေနဦးေစာသည္ မိမိအား လုပ္ႀကံသူသည္ အစစ္အမွန္မည္သူျဖစ္သည္ကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ဘဲ ဦးေအာင္ဆန္း၏လူမ်ားဟု အထင္အျမင္လြဲမွားေအာင္ လုပ္ျခင္းခံလိုက္ရသည္ကိုသာ မိမိကိုယ္တိုင္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ၿပီးမွ သိလိုက္ရသည္။ ဖဆပလအစိုးရကိုယ္တိုင္ မိမိအေပၚအမႈဆင္ျခင္းကို မိမိခံလိုက္ရေၾကာင္း အစစ္ခံထြက္ဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ခိုင္လံုေအာင္ သက္ေသမျပႏိုင္ခဲ့ေခ်။
သခင္စိုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ကိုယ္တိုင္သတ္သူမ်ားမွာ ဦးေစာ၏လူမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း လုပ္ႀကံမႈႀကီး၏ တရားခံဇစ္ျမစ္မွာ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံု ပါတီတို႕ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦးအျဖစ္ ပူးေပါင္းဖြဲ႕စည္းရန္ ၂ ပါတီ စီစဥ္ၾကေသာအခါ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဘက္မွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ရန္ကုန္ဘေဆြကလြဲ၍ က်န္သူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းႏိုင္ေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့သျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရး တပ္ဦးဖြဲ႕ရန္ အစီအစဥ္ပ်က္ခဲ့ရသည္ဟု သခင္တင္ျမ၏ ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ စတုတၳတြဲႏွင့္ တပ္မေတာ္သမိုင္း တတိယတြဲတြင္ ေလ့လာ ဖတ္ရႈရပါသည္။ ဘံုဘ၀မွာျဖင့္ ေရးသူ သခင္တင္ျမ တေယာက္ သက္ရွိထင္ရွား က်န္ရွိေသးသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ရန္ကုန္ဘေဆြတို႕အေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာသိသူျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဦးေစာ၊ သခင္ႏု၊ ဗိုလ္စက္ေရာင္တို႕ကဲ့သို႕ အက်ိဳးကိုသိေသာ္လည္း အေၾကာင္းရင္း မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္၍လား မေဖာ္ခ်င္ေတာ့၍လား မသိပါ။ မေသခင္ ရွင္းႏိုင္သမွ် ရွင္းျပခဲ့လွ်င္ စာေရးသူအပါအ၀င္ ေနာင္လာေနာင္သားမ်ားအတြက္ သင္ခန္းစာ ယူစရာ၊ သံေ၀ဂ ရစရာမ်ား ရႏိုင္ေကာင္းသည္။
ဦးသန္း၏ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၂၄ တြင္မူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အသိမေပးဘဲ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဌာနခ်ဳပ္၊ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တို႕ႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး ရဲဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ညိွကာ ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ (ဖ်ာပံုမွ) ရဲေဘာ္ ၂ ဦး တို႕ကို တာ၀န္ေပးခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ သူတို႕သည္ ေျခာက္လံုးျပဴးႏွင့္ ပစၥတိုတို႕ကို ၁၀ ခ်က္ပစ္လွ်င္ ၈ ခ်က္ေလာက္ ပစ္မွတ္ကို ထိမွန္ေအာင္ပစ္ႏိုင္သူ လက္ေျဖာင့္ေသနတ္သမားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိသြားၿပီးေနာက္ မလိုအပ္ဟုဆိုျခင္းေၾကာင့္ သူ႕ကိုေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ အဆိုပါ ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ တပည့္ႏွစ္ေယာက္နာမည္၀ွက္မွာ ရဲေဘာ္ဘတုတ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္ရဲျမင့္ဟုေခၚၿပီး ဖ်ာပံုခရိုင္အတြင္း အလံနီမ်ားသတ္၍ ေသဆံုးသြားၾကၿပီဟု ပဲခူးတြင္အသတ္ခံရေသာ ေစာရန္ေနာင္ကဲ့သို႕ပင္ အစရွာမရေအာင္ ဦးသန္း၏ စာအုပ္တြင္ ဇာတ္သိမ္းထားပါသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕က်ဆံုးၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၆၃ ႏွစ္ၾကာမွ ၂၀၁၀ တြင္ ထုတ္ေ၀ေသာ လုပ္ႀကံမႈဆိုင္ရာ ကိုယ္ေတြ႕မ်ားတြင္ ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ တပည့္မ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အနီး၌ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း တာ၀န္ခ်ထားေပးေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေရးသားထားေသာ္လည္း လုပ္ႀကံမႈႀကီး စတင္ျဖစ္ေပၚေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕၀င္၊ ရန္ကုန္ဘေဆြက ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ယူနီေဖာင္း၀တ္၍ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕မွ ဂ်စ္ကားစီးၿပီး ဦးေစာအား မထိတထိ ရန္စလုပ္ႀကံခဲ့မႈအေၾကာင္း တလံုးတပါဒမွ်မေဖာ္ျပဘဲ ယေန႕တိုင္ထိန္ခ်န္ထားမႈေၾကာင့္ ၄င္းစာအုပ္၏ ေဖာ္ျပပါရွိခ်က္မ်ားမွာ အထူးဂရုျပဳဆင္ျခင္ၿပီးမွ လက္ခံသင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္။
ဦးသန္း၏စာအုပ္တြင္ အဓိက မွီၿငမ္းျပဳေသာအခ်ုက္မ်ားကို မူလေရးသားသူ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္မွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၊ ရန္ကုန္ဘေဆြတို႕ႏွင့္ တြဲဖက္၍ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အစိုးရအား ျပည္တြင္းမွ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရသည့္ကိစၥမ်ားတြင္ အတူလုပ္ေဆာင္ခဲ့သူသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္သည္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးႏွင့္အတူ စစ္တပ္ျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုထံမွ အာဏာသိမ္းရန္ ဦးေဆာင္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ စစ္တပ္ျဖင့္ အာဏာသိမ္းရန္ ကိစၥတြင္ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္သူမဟုတ္ေပ။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ႏွစ္ဖက္ခြ၍ ေစာင့္ၾကည့္ေနရသူတဦးသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက လိမၼာပါးနပ္စြာ သမိုင္း၀င္မည့္စာ၂ ေစာင္ အျပန္အလွန္ေရးဟန္ျပဳ၍ ဦးေန၀င္းအား အာဏာလႊဲအပ္သည့္ အစီအစဥ္ကို ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႕ အာဏာသိမ္းအစီအစဥ္ ပ်က္ယြင္းသြားေစခဲ့ပါသည္။
ဆိုရွယ္လစ္အုပ္စု တပ္မွဴးမ်ားႏွင့္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရ ဦးႏုအစိုးရၾကားတြင္ ဗိုလ္ေန၀င္းကလည္း လိမၼာပါးနပ္စြာ တပ္မေတာ္တြင္းမွ မိမိအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိေသာ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ားကို ရွင္းထုတ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ဥာဏ္မ်ားလွေသာ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာျဖင့္ တပ္မွထြက္ခဲ့ရ႐ုံမက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းကပါ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စြာ သံအမတ္အျဖစ္ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ေပးျခင္း ခံခဲ့ရပါသည္။ ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးထြန္းလွေအာင္အား စစ္သံမွဴးအျဖစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ယဥ္ေက်းစြာ ႏွင္ထုတ္ခဲ့ေသာ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ားသည္ ၀ိဘက္ၾကမၼာငင္ၿပီး ၁၉၆၀ မွစ၍ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀န္းမွ ကင္းျပတ္သြားေအာင္ ဗိုလ္ေန၀င္းက ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႕ သံတမန္အျဖစ္ ပို႕လႊတ္ခံခဲ့ရာမွ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္အပါအ၀င္ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ားစြာလည္း ျပည္ပသို႕ အၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားၾကရသည့္ အေျခသို႕ဆိုက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ျပည္တြင္း၌ က်န္ရွိခဲ့ေသာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးအပါအ၀င္ ဆိုရွယ္လစ္ တပ္မွဴးမ်ားမွာလည္း ဗိုလ္ေန၀င္း၏ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈ၊ ေစာင့္ၾကည့္ခံရမႈမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွ ခပ္ေ၀းေ၀း ေရွာင္တိမ္းေနရေသာ ဘ၀ျဖင့္ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားခဲ့ၾကရပါေတာ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကသို႕ ေပၚေပၚထင္ထင္ ၀င္ေရာက္ျခင္းမရွိဘဲ စာေရးဆရာဘဝျဖင့္ ရပ္တည္ေသာ ရန္ကုန္ဘေဆြကိုပင္ ဗိုလ္ေန၀င္း အလြတ္မေပးဘဲ ထာ၀ရေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရာ အေစာင့္မ်ား ၄င္းပတ္၀န္းက်င္တြင ္ထားရွိေၾကာင္း ရန္ကုန္ဘေဆြကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားသည္ကို သိရွိသူမ်ားကတဆင့္ စာေရးသူ မွတ္သားခဲ့ဖူးပါသည္။
အထက္ပါမွတ္တမ္းမ်ားအရ ဦးေန၀င္းသည္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ရန္ကုန္ဘေဆြ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႕ႏွင့္ တြဲခဲ့ဘူးေသာ္လည္း ၁၉၄၅ မွ ၁၉၆၀ အတြင္း ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းအတြင္း တပည့္တေယာက္ပံုသြင္ ဆိုရွယ္လစ္တို႕ကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းရသည့္ အေနအထားျဖင့္ ဆက္ဆံခဲ့ရသူသာျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ၁၉၄၅-၁၉၆၀ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္း၏ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈမ်ားတြင္ ဦးေန၀င္းပါ၀င္ပတ္သက္သည္ဆိုလွ်င္ ေနာက္ကြယ္မွ ပူးတြဲႀကံရာပါ တပည့္အဆင့္သာ ရွိပါမည္။ အဓိက ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္မႈျပဳသူမ်ားမွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ရန္ကုန္ဘေဆြ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႕ ေလးဦးဂိုဏ္းသာျဖစ္မည္ဟု ယူဆရပါသည္။
ဦးေန၀င္းအေနျဖင့္ ၁၉၆၂ မွ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေစာေမာင္ ျဖဳတ္ထုတ္ခံရသည့္ အခ်ိန္အတြင္း ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈမ်ားတြင္သာ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ အဓိက တာ၀န္ရွိသူအျဖစ္ သတ္မွတ္မည္ဆိုလွ်င္ ယင္းေကာက္ခ်က္သည္သာ တရားနည္းလမ္းတက်ျဖစ္မည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ စာေရးသူေလ့လာေတြ႕ရွိေသာ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးေနာက္ကြယ္မွ ပေဟဠိ ကြင္းဆက္မွတ္တမ္းမ်ားကို စာဖတ္သူမ်ား ေလ့လာဆန္းစစ္၍ ႏိုင္ငံေရး အေတြးအျမင္ ရင့္က်က္ေစၿပီး ဘ၀ခရီးေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ မေကာင္းမႈေရွာင္ ေကာင္းမႈေဆာင္ရန္ အနည္းငယ္မွ် အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစသည္ဆိုလွ်င္ပင္ ဤစာကို ေရးရက်ိဳးနပ္ၿပီဟု ယူဆပါသည္။
စာဖတ္ရႈသူအားလံုးအား ေမတၱာရပ္ခံလိုပါသည္။ သမိုင္းအမွားမ်ားပါရွိလွ်င္ ေထာက္ျပျပင္ဆင္ေပးေစလိုပါသည္။ လိုအပ္ခ်က္မ်ားေတြ႕ရွိလွ်င္ ထပ္မံျဖည့္စြက္ေပးေစလိုပါသည္။ က်ေနာ္တို႕သည္ သမိုင္းမွန္မ်ားကိုသာ အနာဂတ္လူငယ္မ်ားအတြက္ လက္ဆင့္ကမ္း အေမြေပးခဲ့ၾကရန္ တာ၀န္ရွိပါသည္။ သမိုင္းမွန္ကို ေဖာ္ျပရာတြင္ နစ္နာသည္ဟု ခံစားရသူမ်ားရွိပါက အႏူးအညြတ္ ခြင့္လြတ္ပါရန္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ ပညာႏွင့္ သတိၾကီးသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။
Credit >>> ဧရာဝတီ
0 comments:
Post a Comment